வணக்கம் அனைவருக்கும்! சென்ற மூன்று பகுதிகளுக்கும் ஆதரவு அளித்திருந்த அனைத்து நல் உள்ளங்களுக்கும் என் நெஞ்சார்ந்த நன்றிகள். தொடர்ந்து ஆதரவு தருமாறு வேண்டுகிறேன்! தங்களின் ஆதரவே எனை தொடர்ந்து எழுத ஊக்குவிக்கிறது! சரி, கதைக்குள் புகுவோம் வாருங்கள்!
இந்திரா மாமி கூட முடிஞ்ச அளவுக்கு நெருங்கி அவ அங்கங்களை தடவி சூடேத்த ஆரம்பிச்சன். பெட் ரூம்ல நடந்த விளையாட்டுக்கு தொடர்ச்சியா இப்ப வெளிய கண்ணாடி முன்னால வெச்சி அவள நல்லா சூடேத்திட்டு இருந்தேன். கொஞ்ச கொஞ்சமா மாமி அவ கட்டுப்பாட்டை எழக்க ஆரம்பிச்சா.
மாமி மூடு தலைக்கு ஏறி முனக, நா பொறுமையா அவ முலைய வருடிட்டே, கீழ என் சுன்னியால அவ குண்டில அழுத்தி தேய்ச்சேன். மாமியால ஒண்ணுமே பண்ண முடியல. பயங்கரமா மூச்சு வாங்க, கண்ணெல்லாம் சொக்கி என் தோள்ல சாய்ஞ்சுக்கிட்டா. நா பொறுமையா….. ரொம்ப பொறுமையா அவ முலைய வருடிட்டே, ரொம்ப ரொம்ப சாப்ட்டா, நிதானமா அமுக்கினேன்.
மாமி(மிக சத்தமாக): ஓஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்!!!!!
நா அப்படியே மாமியோட இன்னொரு முலைய பிடிக்கிறேன். “டிரிங்!!!!”னு மாமியோட ஃபோன் ரிங் ஆச்சு. ரெண்டு பேரும் பதறிட்டு விலகிட்டோம். மாமி பட்டுனு என்ன விட்டு விலகிட்டு ஃபோன எடுத்தா. மாமா தான் கூப்பிட்டு இருந்தாரு.
மாமா(ஃபோனில்): ஏய், எனக்கு இப்ப வெளியூர்ல வேல வந்துருச்சு. ரெண்டு நாள் நா வர மாட்டேன், பாத்து பத்திரமா இரு சரியா?!
மாமி(அதிரவுடன்): என்னங்க சொல்லாம கொள்ளாம ஊருக்கு போறீங்க?!
மாமா: திடீர்னு தான் டி முடிவாச்சு!
மாமி: அப்ப இன்னைக்கு வெளிய போலாம்னு சொன்னீங்களே?!
மாமா: அப்படியா சொன்னேன்? சரி இன்னொரு நாள் போலாம்!
மாமி(கோபமாக): என்னங்க நீங்க, நா நீங்க சொன்னத நம்பி நா ரெடி ஆகி வெயிட் பண்ணிட்டு இருக்கேன்…..
மாமா: அதான் இன்னொரு நாள் போலாம்னு சொல்றேன்ல, திரும்ப திரும்ப அதையே சொல்லிட்டு இருக்க? எனக்கு வேலை இருக்கு ஃபோன வை!
மாமா சொல்லிட்டு ஃபோன வெச்சுட்டாரு. மாமி முகம் நல்லா மாறிடுச்சு. அவ கண்ணுல ஒரு கோவம்.
மாமி: இவருக்கு இதே வேலையா போச்சு! ச்ச! இந்த வாழ்க்கைக்கு போயி சாவலாம் போலருக்கு!!!!
மாமி வெறுப்பா சொல்லிட்டே கைல இருந்த ஃபோன வீசி எறிந்தா. ஃபோன் கீழ விழுந்து ரெண்டா பொலந்துக்குச்சு. ஒரு நிமிஷம் நானே பயந்திட்டேன். ஏன்னா மாமி இவளோ கோபப்பட்டு நா பாத்ததே இல்ல! யாருமே பாத்ததில்ல!!! மாமி கண்ணெல்லாம் கலங்கிட்டே சேர்ல உக்காந்து தலைல கை வெச்சு அழ ஆரம்பிச்சுட்டா. நா அவள சமாதானம் செய்ய நெனச்சேன்.
நான்: என்ன மாமி நீங்க? ஏன் இவளோ கோவப்படுறீங்க?!
மாமி: பின்ன என்ன டா? நானும் மனுஷி தான?! கொஞ்சமாச்சு என்ன மதிக்குறாரா??
நான்: அதுக்காக? கோபப்பட்டு ஃபோன ஒடச்சுட்டீங்களே?!
மாமி(விரக்தியாக): ஆமா போடா! என் பொறப்புக்கு ஃபோன் ஒன்னு தான் கேடு. காலைல இருந்து கூட தான இருக்க? எவனாச்சும் ஃபோன் பண்ணானா? அவ்ளோ ஏன், என் புள்ளைங்க பண்ணாங்களா? ஃபோன் பண்ணி ஒரு வாய் சாப்பிட்டியானு கேக்க கூட தோணல அவங்களுக்கு. என் மதிப்பு அவ்வளவு தான்! எனக்கெதுக்கு ஃபோன் எல்லாம்??
நான்: இப்ப ஏன் இப்டிலாம் பேசுறீங்க?! மாமாவுக்கு ஏதோ வேல! அதான்…..
மாமி(குறுக்கிட்டு): இல்லனா மட்டும் கூட்டிட்டு போயிடுவாரா?! எத்தன வாட்டி ஏமாந்திருக்கேன்னு எனக்கு தான் தெரியும்! ஏன், எனக்கு எதுவும் தெரியாது, நா மக்குனு நெனச்சு தான ஆளாளுக்கு என்ன ஏமாத்துறீங்க?! இவ ஒரு இளிச்சவாயச்சி! இவ என்ன நம்மள கேட்டுட போறான்னு ஒரு எண்ணம் தான?!
நான்: அய்யோ அப்படியெல்லாம் இல்ல மாமி! ஏன் நீங்களே…..
ஹாட் வேல்மா ஆண்டி காமிக்ஸ் வாசிக்கவும்
மாமி(மீண்டும் குறுக்கிட்டு): எனக்கு தெரியும் டா! சும்மா என்ன சமாதானம் பண்ண நினைக்காத!
மாமி அவ மனசுல இருந்த எல்லாத்தையும் மொத்தமா கொட்டிட்டா. நா அவ பக்கத்துல உக்காந்து அவ முகத்தையே பாத்துட்டு இருந்தேன். மாமியோட கண்ணுல இருந்த கோவம் கொஞ்ச கொஞ்சமா மறஞ்சி கலங்க ஆரம்பிச்சுது. நா அவ தோள்ல கை வைக்க, அவ என் நெஞ்சுல சாஞ்சி அழ ஆரம்பிச்சுட்டா. நா அவ தோள்ல ஆறுதலா வருடிக் கொடுத்தேன். கொஞ்ச நேரம் அழுதுட்டு மாமி பேச ஆரம்பிச்சா.
மாமி: என்னால முடியல வினோத்! நரக வேதனையா இருக்கு. எனக்கு ரெண்டே பேரு தான் ஆதரவா இருக்கீங்க. ஒன்னு, உங்கம்மா! இன்னொன்னு நீ!! மத்த யாருமே என்ன ஒரு ஜென்மமா கூட மதிக்க மாட்டுறாங்க டா! எனக்கு எவ்ளோ கஷ்டமா இருக்கு தெரியுமா??
நான்: மாமி…… இங்க இருக்கிறவங்களுக்கு உங்க அருமை தெரில! அவ்வளவுதான். எந்த வகையிலும் நீங்க யாருக்கும் சலச்சவங்க இல்ல மாமி! முதல்ல அத நீங்க புரிஞ்சுக்கோங்க?
மாமி: என்னமோ டா! ஆனா ஒன்னு மட்டும் சொல்றேன்! நாளிக்கி உனக்குன்னு ஒருத்தி வந்தான்னா….. தயவு செஞ்சு அவள மரியாதையோட நடத்து! அவளுக்கான அங்கீகாரத்த குடு! சரி!! நா போயி என் வேலைய பாக்குறேன்.
மாமி சொல்லிட்டு வெறுப்பா எழுந்து போக, நா என் மனசுல மாமிய நெனச்சு வருந்தினேன். அந்த சமயம் என் மனசுல மாமியோட வாழ்க்கைய எப்படியாச்சும் மாத்தணும்னு ஒரு முடிவு பண்ணேன். அவங்கள மட்டம் தட்டுற எல்லாரும் அவங்கள பெருமையா பாக்கனும்னு யோசிச்சேன். அதுக்கான வேலைகளையும் ஆரம்பிச்சன்.
நான்: என்ன மாமி, வெளிய போகல?!
மாமி(முறைத்தபடி): என்ன கிண்டலா? அதான் அவரு வரலன்னு சொல்லிட்டாரே?!
நான்: அதுனால என்ன?! நாம போலாம்!!
மாமி: என்ன சொல்ற நீ?!
நான்: போயி முகத்த நல்லா ஃப்ரெஷ் ஆக்கிட்டு வாங்க! நா பைக்க ரெடி பண்ணி வெக்குறேன். சும்மா ஒரு ரவுண்ட் போயிட்டு வரலாம்!
நான் சொல்ல, மாமி ஒரு வித குழப்பத்தோட முகம் கழுவ போனா. நா வெளிய பைக்ல அவளுக்கு வெயிட் பண்ணிட்டு இருந்தேன். முகம் கழுவிட்டு வெளிய வந்த மாமிய பாத்து அசந்துட்டேன். இப்படி ஒரு அழகான பொம்பளைய வெச்சுட்டு ரசிக்க தெரியாம இருக்காரே மாமான்னு தோணுச்சு.
மாமி கட்டிருந்த ஆரஞ்சு கலர் புடவை அவ அங்கம் எல்லாத்தையும் மறச்சு என் ஃபேவரைட் இடுப்ப மட்டும் காட்டுச்சு. நா அவ இடுப்ப பாத்து சொக்கிப் போய் இருந்தேன். மாமி என் கிட்ட நெருங்குனதும் நா வண்டிய ஸ்டார்ட் பண்ணேன். நேரா மெரினா பீச்சுக்கு கூட்டிட்டு போனேன். அங்க போனதும் ஒரு இடம் புடிச்சு உக்காந்தோம். மாமி அப்படியே வெறுப்பா உக்காந்திருக்க, நானே பேச தொடங்கினேன்.
நான்: ஏன் மாமி, இப்படி உம்முனு இருக்க தான் பீச்சுக்கு வந்தீங்களா?!
மாமி: அட போடா! அங்க பாரு டா, எல்லாரும் ஜோடி ஜோடியா எவ்ளோ சந்தோஷமா இருக்காங்க! நானும் இருக்கேனே…..
மாமி இப்படி சோகமா சொல்லும்போதே மாமியோட ஆசை எனக்கு புரிஞ்சுது. மாமியே தொடர்ந்து பேசுனா.
மாமி: அவர மட்டும் கொறை சொல்லி என்ன பிரயோஜனம்? பாக்குறதுக்கு லட்சணமா இருந்தா தான எந்த ஆம்பலையும் தான் பொண்டாட்டிய கூட்டிட்டு போவான்?? நா தண்ணி புடிக்குற டிரம் மாதிரி இருந்தா….. அவருக்கு எப்படி புடிக்கும்?
மாமி மனசுல அவள பத்தி தப்பான ஒரு எண்ணம் உருவாகிருக்குன்னு அவ பேசும்போது நல்லா புரிஞ்சுது. நா உடனே பேச்ச மாத்துனேன்.
நான்: சரி பேசுனது போதும்! எழுந்திரிங்க, கொஞ்சம் தண்ணில நிப்போம்.
மாமி: நா வரல டா! நீ போ.
நான்: இப்ப வரீங்களா இல்லையா?!
நா கொஞ்சம் சத்தமா கேட்டதும் மாமி எழுந்து என் கூட நடந்து வந்தா. நல்லா கால் முட்டி வரைக்கும் தண்ணி வர அளவுக்கு போயி நின்னோம் ரெண்டு பேரும். அப்பப்போ நா விளையாடுற மாதிரி மாமி மேல தண்ணி தெளிச்சேன். மாமியும் கொஞ்ச கொஞ்சமா கவலை மறந்து என் கூட விளையாடினா.
அப்ப ஒரு பெரிய அலை வந்து ரெண்டு பேரையும் மொத்தமா தள்ளிடுச்சு. அப்படியே மண்ணுல விழுந்தோம். நா உடனே எழுந்துட்டேன். ஆனா மாமியால எழ முடியல. நா அவள எழுப்ப குனிஞ்சேன். அப்ப இன்னொரு அலை அடிச்சு நா அப்படியே மாமி நெஞ்சு மேல விழுந்தேன். என் முகம் சரியா மாமியோட நெஞ்சுக் குழில இருந்துச்சு.
மாமி: டேய், எழுந்திரு டா! பாரு, நா அப்பவே சொன்னேன். தண்ணியெல்லாம் வேணாம்னு! இப்ப வீட்டுக்கு எப்படி போகப் போறோமோ??